در معبدی گربه ای وجود داشت که هنگام نيايش راهب ها مزاحم تمرکز

آن ها می شد .

بنا بر این استاد بزرگ دستور داد هر وقت زمان نيايش می رسد یک نفر

گربه را گرفته و به ته باغ ببرد و به درختی ببندد . این روال سال ها ادامه

پیداکرد و یکی از اصول کار آن مذهب شد .

سال ها بعد استاد بزرگ در گذشت . گربه هم مرد .

راهبان آن معبد گربه ای خریدندو به معبد آوردند تا هنگام نيايش او را به

درخت ببندند تا اصول نيايش را درست به جای آورده باشندو سالها بعد استاد

بزرگ دیگری رساله ای  نوشت در باره ی اهمیت بستن گربه به درخت هنگام

نيايش .... 

جهت یافتن موارد مشابه در زندگی خودمان بهتر است به اعمالی که برایمان به

عادت تبدیل شده اند دقت کنیم و از خود سؤال کنیم که چرا ؟