روزي خورشيد و باد هر دو در حال گفتگو بودند و هر كدام نسبت به ديگري احساس

برتري مي كرد . باد به خورشيد مي گفت : من از تو قوي ترم خورشيد هم ادعا

ميكرد كه او قدرتمندتر است. گفتند بياييم امتحان كنيم . خوب حالا چگونه ؟

ديدند مردي در حال عبور است و كتي به تن دارد. باد گفت من مي توانم كت آن

 مرد را از تنش در آورم. خورشيد گفت پس شروع كن .باد وزيد و وزيد. با تمام

قدرتي كه داشت به زير كت مرد مي كوبيد. در اين هنگام كه مرد ديد ممكن است

كتش را از دست بدهد ، دكمه ي كتش را بست و با دو دستش محكم آن را چسبيد.

باد هر چه كرد نتوانست كت را از تنش خارج كند و با خستگي تمام رو به خورشيد

كرد و گفت عجب آدم سرسختي بود ، هر چه سعي كردم موفق نشدم .مطمئن

هستم كه تو هم نمي تواني . خورشيد گفت تلاشم را مي كنم وشروع كرد

به تابيدن . پرتوهاي پر مهرش را بر سر مرد باريد و او را گرم كرد .

مرد كه تا چند لحظه قبل سعي در حفظ كت خود داشت ، متوجه شد كه هوا تغيير

كرده و با تعجب به خورشيد نگريست . ديد از آن باد خبري نيست ، احساس آرامش

و امنيت كرد . با تلاش مداوم و پر مهر خورشيد او نيز گرم شد و ديد كه ديگر نيازي

به اينكه كت را به تن داشته باشد نيست . بلكه به تن داشتن آن باعث آزار و اذيت

او مي شود . به آرامي كت را از تن به در آورد و به روي دستانش قرار داد. باد سر

به زير انداخت و فهميد كه خورشيد پر مهر و محبت كه پرتوهاي خويش را بي منت

به ديگران مي بخشد از او كه به زور مي خواست كاري را انجام دهد بسيار

قوي تر است .