فاضلي به يكي از دوستان صاحب راز خود نامه مي نوشت، شخصي در پهلوي او  نشسته بود و به گوشه ي چشم نوشته ي وي را مي خواند. بر وي دشوار آمد،

بنوشت كه (( اگر نه در پهلوي من دزدي نشسته بودي و نوشته ي مرا نمي خواندي همه ي اسرار خود بنوشتمي. ))

 آن شخص گفت كه (( اي مولانا من نامه ي تو را مطالعه نكردم و نخواندم.)) گفت: (( اي نادان پس اين ( را كه مي گويي ) از كجا مي گويي؟))