گاه این دلم یاد تو می کند

با یادت هیاهویی به پا می کند

تو که نیستی تا با تو آرام گیرد

پس می سوزد و با خدایش نجوا می کند

91/12/21     16:30

دنیای من پر از دل هایی است شکسته

دل هایی که زیر لب دارند زمزمه هایی پیوسته

که این دنیا جای زیستن نیست

جایی برای زندگی آدم نیست

این دنیا جای دل های سنگ است

زندگی خوب انگاری ننگ است

...

91/12/18   21:30

آدم ها می گویند " دوست " می داریم

آیا معنایش را می دانند !؟

آیا می دانند که دوست داشتن هوس نیست !؟

آیا می دانند که دوست داشتن یعنی دل بستن !؟

آیا می دانند دوست داشتن یعنی عدم سواستفاده !؟

آیا می دانند دوست داشتن معامله نیست !؟

آیا می دانند در آن سودی نیست !؟

آیا انسان ها با واژه ی دوست داشتن آشنایند !؟

آیا آدم ها به گفته هایشان ایمان دارند !؟

آیا می دانند دوست داشتن عادت نیست !؟

آیا می دانند دوست داشتن به دل است و بس !؟

نه ،

نمی دانند ،

آنها فقط چیزی شنیده اند و مانند دیگر کارهایشان ، آن را تکرار می کنند ،

تکرار و عادت ،

عادتی بیهوده و عبس ،

بیایید دوست بداریم ،

نه به لفظ ، نه به حرف ، نه به نوشته ،

بلکه از دل ، از تمام وجود ،

آآاااااری ،

دوست داشتن این است ،

آآآآااادددددم هااااااااااا

دوستتان دارم.

91/12/14

خواهرم جانم برایت رفته است

تو نمیدانی دلم تا چه حد وابسته است !؟

خواهرم کوتاهی هایم را ببخش

کار دل نیست بلکه عقلم ناقص است

من که میدانم چقدر بخشنده ای و مهربان

دست من را هم بگیر تو که میدانی زبانم قاصر است و ناتوان

91/11/25        01:05

پـنـجـره را بـاز کن

و از ایـن هـوای مـطـبـوعِ بـارانـی لـذت بـبـر

خـوشـبـخـتـانـه بـاران ارثِ پـدرِ هـیـچـکس نـیـسـت.

"نویسنده : 68"

وقت اضافی برای خدا... !!!!

درود

ممنون بابت بازدیدتون

یا علی

حق انتخاب

به خاطر سه چیز هیچگاه کسی را مسخره نکنید :

چهره،

والدین(پدرومادر)

و زادگاه

چون انسان هیچ حق انتخابی در مورد آنها ندارد.

ﻣـــــــــﻦ ﺯﺧﻤﻬﺎﯼ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮﯼ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺩﺍﺭﻡ

ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﻣﻬــــﺮﺑﺎﻥ ﺗﺮﯾﻨﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﯼ ،

ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮﯾﻨﺸﺎﻥ ،

ﻋﺰﯾﺰ ﺗﺮﯾﻨﺸﺎﻥ !

ﺑﻌــﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ

ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺮﺍﺵ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑــﺮ ﭘﻮﺳﺘﻢ

ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻣﺸﺎﻥ

ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺗـﻮ ﻧـﺮﺳﯿــﺪﻧﺪ

ﺑﻪ ﻗﻠﺒﻢ ﻧـﺮﺳﯿﺪﻧﺪ . . . !

“معرفت”

یه موقعی لباس رفاقت بود!!!

الان

“منفعت”

جاشو گرفته

دنیا رو می بینی !!!؟

حرف حرف میاره

پول پول میاره

خواب خواب میاره

ولی محبت خیانت میاره !!!!

هوای دلم که با هوای دلت در می آمیزد

هوایی می شوم

به هوای هوایی ناب

چرا که تویی آن هوای ناب

10/11/91        13:30

چگونه بودن مهم است

نه کم یا همیشه بودن

کسانی را دیدم که هستند ولی نیستند

و کسانی را که نیستند ولی هستند

پس تو باش و باش

15/10/91

دل نباید بست در این دنیا به دل

آخرش چون کشتی نوح سالها خواهد نشست به گل

پس دل به در ، دیوار یا سنگ ببند

اما به آدم یا شبیهش دل که هیچ ، فکر هم نبند

18/10/91         19:00

موندم این موبایلو واسه چی دارن !!

خب جواب بدین که آدم از نگرانی پس نیفته دیگه !

هی ...

امان از شب امتحان

تو ترم نمی خونیم ، حالا باید همچین ساعتایی

ی چش باز و ی چش بسته درس بخونیم

از خودم دلگیرم

نه تنها مرحمی نیستم برای درد هایش

بلکه نمکی هستم روی زخم هایش

دلگیرم از خود

زیرا که تسکینی نیستم

پناهی نیستم

و اوست که یک تنه همه چیز را به دوش میکشد

هستیم با او ولی هنوز تنهاست

پس بود و نبودمان چه سود !!

...

91/10/30       09:30

و اکنون قهقهه می زنم

طولانی و یک نفس

اشک از چشمانم چه گرم و لطیف

برای بوسه زدن به گونه هایم سرازیر می شود

و چه مهربان تر دستانم

صورتم را به آغوش می کشند

و اینجاست که من در خود فرو می پاشم

و گریه ام می گیرد

و آرام در گوش دلم می گویم

هیس ... هیچی نیست

"نویسنده : 68"         22:00

این شب ها چه سرد و بی روحند !

انگار آسمان نیز نفس در سینه حبس کرده

نه دمی ، نه بازدمی

چه چیز آسمان را اینگونه بهت زده کرده !

که حتی پلک هم نمی زند

....

91/10/27        22:30

دوباره صبح شد ،

بی تاب بودم و زود راهی شدم ،

وقتی رسیدم هنوز محکمه ای برپا نشده بود ،

کمی در اطراف گشتم تا پرونده ی اعمالمان به محکمه رسد ،

در همین حین شاهد هم به من پیوست ،

بعد از مدتی انتظار پرونده ی اعمالمان رسید ،

حال باید در نوبت می نشستیم تا به محکمه می رفتیم ،

او نیز به من و شاهد پیوسته بود ،

آسان نبود ،

نگاه ها بر ما سنگین بود ،

لقبی که بر ما نهاده بودند توهین آمیز بود و غیر قابل تحمل ،

مشروع !!!؟ ،

واقعا شرع چیست !!؟ ،

آیا خود می دانستند !؟ ،

خود نیز نمی دانستند چسیت و چه می خواهند ،

ولی ما را نا مشروع خوانده بودند ،

ساعات به سختی می گذشت ،

تا اینکه با صدای هُی که خطاب به ما بود انتظار به سر رسید ،

وارد شدیم ،

محکمه بان حتی جواب سلام بلند و رسای مرا نداد ،

هر دو وارد شدیم ،

دستور نشستن داد ،

نام و نشان ما را پرسیید و دیگر هیچ ،

نه سوالی نه توضیحی نه دفاعی و نه هیچ چیز دیگر ،

برگه هایی را سیاه کرد و دست خطی از ما گرفت ،

ما نیز مثل برده ای گوش به فرمان ،

سپس ما را بیرون راند ،

مانده بودم که این چه محکمه ای بود !!! ،

نه سوالی ، نه جوابی ،

 ابروانش در هم گره خورده ، چهره اش عبوس ،

حضرت حق نیز در عجب محکمه بان هیچ نگفت ،

او نیز فقط نظاره گر بود ،

باز هم سر خورده و نالان بیرون شدیم ،

دستور داده شده بود که برویم ،

برویم و هیچ نگوییم تا دو صبح دیگر ،

شاهد هم مات مانده بود ،

حال درانتظارم که آن صبح آید و من ،

یابم حکم تنبیه بی گناهیم را ،

پس دگر هیچ نمی گویم تا رسد آن صبح دگر ،

24:10      18/10/91

خدایا دیگر زمینت بوی زندگی نمی دهد

خدایا کودکان گل فروش را می بینی !؟

مردان خانه به دوش ،

دخترکان تن فروش ،

مادران سیاه پوش ،

واعظان دین فروش ،

پسران کلیه فروش ،

زبان های عشق فروش ،

همه را می بینی !؟

دیگر زمینت بوی زندگی نمی دهد ...

صبح شد ،

دوباره در بند شدیم ،

امیدمان پنهان شد ،

گویی به زیارت رفته بود ،

به جایی که روحم به آن بسته است ،

جایی که صاحبش حتی ضامن آهوان هم می شود ،

چه رسد به آدم ها ،

طعم خوش زیارت ما را در ذهن امیدمان به فراموشی سپرد ،

می بایست به محکمه می رفتیم ،

ولی محکمه بان نیز نبود ،

دوباره غم در دلم لانه کرد ،

باز انتظار ،

باز استرس ،

تا صبحی دیگر ،

اما این بار فرق داشت ،

این بار فهمیده بودیم که اشتباهمان همان بیراه بود ،

ما ترک شاه راه کرده بودیم ،

حق را فراموش کردیم ،

اما اکنون ،

همه چیز را یافتیم ،

همه چیزمان اوست ،

آری ، حضرت دوست ،

پس چشم هایمان را بر هم می گذاریم ،

تا فردا شود ،

تا فردا شود و من ، او و خدایمان به محکمه رویم ،

تا محکمه بان در حضور حق داوریمان کند ،

پس تا صبح ...

21:30        16/10/91

گاهی آنقدر دلم نگران می شود

و دل درد می گیرد

که بستن هزاران دستمال به پیشانی دلم

ذره ای از درد دلواپسی هایم کم نمی کند

نویسنده : 68               16/10/91      19:30

در مسیر زندگی بودیم ،

ناگهان کنار زدیم ،

کنار خیابان تا به قولمان دردی دوا سازیم ،

فرهنگی به پا کنیم ،

که بگوییم هر چیزی جای خود ،

اما غافل ،

غافل از چشم های هرز و افکار خراب ،

آری ،

در دام افتادیم ،

دام قانون ،

دام اسلام گرایان شمر صفت ،

دام عدل گستران فاسد ،

در بند شدیم ،

در بند شدیم و محتاج ،

به خیالمان با حقیقت به جاده باز خواهیم گشت ،

اما ،

افسارمان زدند ،

آری ،

به غل کشیده شدیم ،

کمی بعد رهایمان کردند تا نفسی تازه کنیم ،

وقتی به جاده بازگشتیم تازه خفقان را حس کردیم ،

زنجیر را ،

تحقیر را ،

و هر چه امواج منفی ،

به دنبال بیراه گشتیم ،

پی آزادی ،

پی رهایی ،

پی اثبات بی گناهی ،

دردناک بود ،

که پاک باشی و در پی بیراه پی اثبات پاکی ،

راهی جز بیراه نبود ،

اینطور می خواستند ،

زمان می گذشت ،

وقتی نمانده بود تا بازگشت ،

شبی پر غم و آشوب گذشت ،

صبح شد ،

بازگشتیم به بند ،

دیگر چیزی از ما باقی نمانده بود ،

تخریب شدیم و شکسته ،

مچاله شدیم چون کاغذی بی مقدار ،

از میان بیراه ها نوری سو سو زد ،

امیدی نمایان شد ،

باری دیگر به جاده بازگشتیم ،

برای تنفسی دیگر ،

حال به امید بیراهیم تا صبحی دیگر ،

اما در دل ایمان داریم به خود و افکار خود و خدای عدالت گستر.

24:00           15/10/91

"با قرمز می نویسم تا حاد بودنش رو حس کنید"

سلام دوستان

از دیروز عصر یه مشکلی برام پیش اومد که واقعا منو شکوند،

یعنی در واقع برا وصفش کلمه ندارم ،

ولی اینو میدونم که چیزی ازم باقی نموند ،

از یه طرف یه سری آدم هایی میان ادعای اسلام،

دین و عدالت می کنن،

از یه طرف هم آدم هایی مثل من به چشم می بینن که

اینا همش حرفه و تا یه قدم اون طرف تر هم نمیره ،

فقط میخوام بگم تا جایی که میتونین کاری نکنین که محتاج

کسی  بشین چون اون وقت میفهمین که دنیا اونی که فکر

می کردین نبود و تازه میشین مثل نادر یعنی من.

له و مچاله ...

یا علی.

13/10/91     22:30 

سلام به همه ی دوستان

و تشکر بابت بازدیدتون

موفق باشید

این روزها من

خدای سکوت شده ام

خفقان گرفته ام تا

آرامش اهالی دنیا

خط خطی نشود...

اینجا زمین است

اینجا زمین است رسم آدمهایش عجیب است

اینجا گم که میشوی

بجای اینکه دنبالت بگردنن

فراموشت میکنند

شاید اگــــر

انسانیت ، هم مـــــارک دار بـــود

خیلی از آدم ها آن را بــــه تن می کردند

آتشی نمى سوزاند "ابراهیم" را

و دریایى غرق نمی کند "موسى" را

کودکی، مادرش او را به دست موجهاى "نیل" می سپارد

تا برسد به خانه ی فرعونِ تشنه به خونَش

دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند

سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد

مکر زلیخا زندانیش می کند

اما عاقبت بر تخت ملک می نشیند

از این "قِصَص" قرآنى هنوز هم نیاموختی ؟!

که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند

و خدا نخواهد

نمی توانند

او که یگانه تکیه گاه من و توست !

پس

به "تدبیرش" اعتماد کن

به "حکمتش" دل بسپار

به او "توکل" کن

و به سمت او "قدمی بردار"

تا ده قدم آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشینی ...